Władysław Henryk Franciszek Abraham (ur. 10 października
1860 w Samborze, zm. 15 października 1941 we Lwowie) – polski prawnik i uczony.
Był synem Cyryla i Antonii z Pawulskich. Studiował na
wydziałach prawa i filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmował się
historią prawa kanonicznego i polskiego oraz historią Kościoła, specjalizował
się w kanonistyce na uniwersytecie w Berlinie, habilitował na Uniwersytecie
Jagiellońskim. W 1886 r. został docentem i objął katedrę prawa kościelnego na
Uniwersytecie Lwowskim, którego był rektorem od 1900 r. (lub w latach
1899-1900). W 1888 r. został profesorem prawa kościelnego. Był także członkiem
Polskiej Akademii Umiejętności (od 1893 r.), Towarzystwa Naukowego
Warszawskiego oraz Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Poznaniu i Wilnie.
Zorganizował badania w archiwum watykańskim nad źródłami związanymi z Polską.
Brał udział w komisji ministerialnej przygotowującej projekt konkordatu między
Rzecząpospolitą Polską i Stolicą Apostolską, współtworzył polskie prawo
małżeńskie.
16 stycznia 1931 r. Uniwersytet Poznański przyznał mu tytuł
doktora honoris causa.
W czerwcu 1889 r. ożenił się ze Stanisławą Reiss. Ich synem
był generał Roman Abraham, dowódca Wielkopolskiej Brygady Kawalerii w kampanii
wrześniowej.
Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Grupa naukowców polskich podczas pobytu na wczasach w Truskawcu. Widoczni Fryderyk Papee (1), Władysław Henryk Abraham (2), Stanisław
Ptaszycki (3), Julian Talko-Hryniewicz (4), Bronisław Gubrynowicz (5),
Adam Chmiel (6).
----------------------------
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz