Przekazanie
wojsku baterii 100 mm haubic wz. 1914/19,
wykonanych bezpłatnie jako
dar pracowników
Zakładów Południowych w Stalowej Woli.
100 mm haubica wz. 1914/1919 była podstawową haubicą artylerii polowej Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej. Produkowaną ją na licencji
zakupionej od pilzneńskich zakładów Škoda.
Haubica – wraz z nieco starszym modelem wz. 14 – była
używana w WP już od 1918 roku. Duże ilości haubic Škoda 100 mm houfnice vz
14/19 zakupiono w czasie wojny z Rosją, a po wojnie nabyto licencję na ich
produkcję. Produkcje uruchomiono w 1928 roku w zakładach w Starachowicach, a w
1938 roku także Stalowej Woli. W Polsce budowano modele tej haubicy określone
jako: wz. 1914/1919P i wz. 1914/1919A.
We wrześniu 1939 roku Wojsko Polskie dysponowało ok. 900
haubicami tego typu. Stanowiły one – obok armat 75 mm – wyposażenie pułków
artylerii lekkiej, w których dwa dywizjony miały 24 haubice (część pułków miała
12 haubic w jednym dyonie). Haubice wz. 1914/19 skutecznie służyły podczas
kampanii 1939 roku. Ich wartość taktyczno-techniczna była porównywalna z innymi
lekkimi haubicami europejskimi (w 1939 haubice te były też na uzbrojeniu armii
słowackiej, jugosłowiańskiej i włoskiej). Haubice te w Wojsku Polskim były
holowane przez konie – podobnie jak lekkie haubice niemieckie, francuskie, czy
sowieckie. Istniała także wersja przystosowana do holowania przez ciągnik
artyleryjski C4P stosowana w 1 Pułku Artylerii Motorowej . Haubica ta stosowana
również była w pociągach pancernych.
Baterie haubic 100 mm wz. 1914/19 z przodkiem w trakcji konnej
z 6 Pułku Artylerii Lekkiej w Krakowie (maj 1934 r.).
-----------------------------------------------------
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz