Ciągnik artyleryjski C7P został opracowany w latach
1933–1934 w Biurze Studiów PZInż. w Czechowicach pod Warszawą. Jego
projektantem był inż. Witold Jakusz. Do budowy nowego pojazdu zastosowano
szereg podzespołów z przygotowywanego równolegle do produkcji seryjnej czołgu
lekkiego 7TP. Były to: elementy kadłuba, układ jezdny i kierowania,
zawieszenie, silnik i przeniesienie napędu. W latach 1935–1939 fabryka F–1
wyprodukowała ponad 76 ciągników tego typu.
Prototypowe ciągniki, znane pod oznaczeniem C6P, C6T i C7TP, miały silniki umieszczone z przodu pojazdu. Później jednostka napędowa została przeniesiona do tyłu w położenie typowe dla czołgu 7TP. Pojazdy napędzane były silnikami wysokoprężnymi PZInż. 235. Była to opracowana w Polsce lżejsza odmiana licencyjnego silnika Saurer BLDb. Był on stosowany w produkowanych w kraju ciężarówkach i autobusach marki Saurer.
Prototypowe ciągniki, znane pod oznaczeniem C6P, C6T i C7TP, miały silniki umieszczone z przodu pojazdu. Później jednostka napędowa została przeniesiona do tyłu w położenie typowe dla czołgu 7TP. Pojazdy napędzane były silnikami wysokoprężnymi PZInż. 235. Była to opracowana w Polsce lżejsza odmiana licencyjnego silnika Saurer BLDb. Był on stosowany w produkowanych w kraju ciężarówkach i autobusach marki Saurer.
W 1 Pułku Artylerii Najcięższej ciągniki C-7P używane
były do holowania moździerzy 220 mm.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz