Zamek w Suchej od strony wschodniej (październik 1928 r.).
Zamek w Suchej Beskidzkiej (Zamek Suski) – renesansowy
zamek w Suchej Beskidzkiej, magnacka rezydencja kolejnych właścicieli dóbr
suskich: Castiglione-Suskich, Komorowskich, Wielopolskich, Branickich i
Tarnowskich. Nazywany często "Małym Wawelem" ze względu na
podobieństwo (zwłaszcza dziedzińca) do krakowskiego zamku królewskiego. Obecnie
siedziba Muzeum Miejskiego Suchej Beskidzkiej. Zamek położony jest u stóp góry
Jasień, niedaleko ujścia Stryszawki do Skawy. Znajduje się kilkaset metrów na
północ od centrum miasta.
Prawdopodobnie na tym samym miejscu istniał wcześniej
drewniany dwór Słupskich, który uległ jednak zniszczeniu w pożarze. Właściwe
początki zamku suskiego należy wiązać z osobą Kaspra Suskiego, który postawił
(prawdopodobnie w latach 1554-1580) na tym samym miejscu kamienny dwór o
charakterze obronnym. Jego pozostałości stanowią obecnie część rozbudowanego
później południowego skrzydła zamku. Znany jest jeden z ówczesnych architektów
- Gregorius Kaczorowski, który był zatrudniony przy budowie zamku w 1580.
Widok na króżganki i wieżę (październik 1928 r.)
W 1608 zamek trafił w ręce Komorowskich. Znacznej
rozbudowy dokonał pierwszy właściciel z tego rodu, Piotr Komorowski. Powstał
wtedy charakterystyczny trójskrzydłowy układ zamku zachowany do dzisiaj. Pewne
cechy stylu architektonicznego zamku wskazują, że w jego przebudowie brał
udział Paweł Baudarth, architekt Mikołaja Zebrzydowskiego z pobliskiej
Kalwarii. Kolejnej rozbudowy dokonała na początku XVIII wieku Anna Wielopolska,
która dobudowała dwie wieże i zmodernizowała wnętrze zamku. Wielopolscy byli najdłużej
w posiadaniu zamku - byli jego właścicielami w latach 1665-1843.
W 1843 zamek kupił Aleksander Branicki. W latach 1882-87
jego syn hrabia Władysław Branicki zdecydował się przeprowadzić generalną
restaurację zamku pod kierunkiem Tadeusza Stryjeńskiego. Niestety kilkanaście
lat później, w 1905, zamek zniszczył dotkliwy pożar. Odbudowy podjął się
ponownie ten sam architekt. Do 1843 zamek otoczony był jeszcze wysokim murem
obronnym, sięgającym wysokości pierwszego piętra. Braniccy zdecydowali o jego zburzeniu
i postawieniu w jego miejsce ogrodzenia z żelaznych prętów.
Fragment wnętrza (październik 1928 r.).
Jedna z izb (październik 1928 r.).
W 1922 zamek przeszedł w ręce Tarnowskich, w których
posiadaniu był aż do wybuchu II wojny światowej. W czasie obu wojen światowych
na zamku mieścił się szpital dla żołnierzy. Po II wojnie światowej, opuszczony
przez dawnych właścicieli, zamek pełnił różne funkcje: stanowił siedzibę
suskiego gimnazjum (przekształconego w liceum ogólnokształcące), mieściły się
tutaj internat liceum, fabryka mebli czy magazyn GS. Dopiero w 1975 Państwowe Zbiory
Sztuki na Wawelu zdecydowały o otwarciu w nim filii muzeum wawelskiego.
Rozpoczęto wówczas trwającą do 1991 generalną restaurację i konserwację
obiektu. W 1996 zamek został przekazany miastu Sucha Beskidzka. Obecnie na
zamku mieści się miejski ośrodek kultury oraz hotel i restauracja "Kasper
Suski".
----------------------------------
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz