Kasztanka

Józef Piłsudski (karmi Kasztankę) w towarzystwie córek Wandy 

i Jadwigi oraz adiutantów por. Michała Galińskiego (1. z lewej) 

i por. Jerzego Jabłonowskiego (2. z lewej) - 1925 r.

http://audiovis.nac.gov.pl/obraz/11457/f9d4e742e89999672548b6253b382916/

Kasztanka (ur. prawdopodobnie w 1909 lub 1910 roku w Czaplach Małych, zm. 23 listopada 1927 roku w Mińsku Mazowieckim) – klacz Marszałka Józefa Piłsudskiego. Wywodzi się ona od rodu koni, w którym był również koń Napoleona Bonaparte - Marengo (fr. kasztanka). Kasztanka była niewysoką (ok. 150 cm w kłębie), szlachetną klaczą o maści jasnokasztanowatej z białą łysiną i czterema nierówno białymi nadpęciami. Nerwowo reagowała na ogień artyleryjski. Odznaczała się przywiązaniem do Piłsudskiego i tylko jego uznawała. Nie została nauczona specjalnych chodów.

Przyszła na świat we Folwarku w Czaplach Małych hr. Eustachego Romera, wychowywana zaś była w Czaplach Wielkich w powiecie miechowskim w gospodarstwie Ludwika Popiela. Została podarowana przez właściciela hr. Marię z Romerów zamężną Tytusową Duninową (córkę hr. Eustachego Romera z Czapel Małych) strzelcom I Brygady Legionów Polskich i trafiła na służbę do Komendanta Józefa Piłsudskiego. Wiadomo już, że na niej Piłsudski wkroczył do Kielc.

Po raz ostatni Marszałek dosiadał Kasztanki 11 listopada 1927 roku podczas defilady w Warszawie na Placu Saskim. Dziesięć dni po uroczystościach niepodległościowych została odtransportowana do Mińska Mazowieckiego. W drodze zachorowała i mimo pomocy weterynaryjnej nie była w stanie podnieść się na mińskim dworcu. Padła 23 listopada 1927 roku o piątej rano, dwa dni po przewiezieniu jej do koszar.

Strona na Wikipedii 

 "Jedzie na Kasztance" (Pieśń o wodzu miłym).
Chór Juranda 1934 r.