Powrót Antoniego Kolczyńskiego
ze Stanów Zjednoczonych (czerwiec 1938 r.).
Antoni Kolczyński – Kolka, (ur. 25 sierpnia 1917 w
Zdunowie, zm. 19 czerwca 1964 w Warszawie) – bokser, mistrz Europy,
olimpijczyk.
Przed wojną walczył w wadze półśredniej. W 1937 został
wicemistrzem Polski. w 1939 odniósł największy sukces życiowy zdobywając złoty
medal na Mistrzostwach Europy w Dublinie. Rok wcześniej został uznany za
najlepszego zawodnika meczu Europa-Stany Zjednoczone. Zajął drugie miejsce w
Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1938.
Przeżycia okupacyjne odcisnęły znaczne piętno na dalszej
karierze Kolczyńskiego. Po wojnie nigdy nie odzyskał formy z lat poprzednich.
Startował wówczas w wadze średniej. Wziął udział w olimpiadzie w Londynie 1948,
a także w mistrzostwach Europy w Dublinie 1947 i w Mediolanie 1951, ale bez
sukcesów. Czterokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski wagi średniej: 1946,
1947, 1950 i 1951. Stoczył trzy porywające pojedynki ze słynnym László Pappem,
wszystkie przegrane. Wygrał natomiast z innym mistrzem olimpijskim Júliusem
Tormą (w 1947; przegrał z nim w 1950). Zakończył karierę w 1952.
W karierze stoczył 238 walk, 216 wygrywając i 22
przegrywając. Zmarł przedwcześnie w 1964. Spoczywa na Cmentarzu Brodnowskim
(kw. 32C-III-14).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz