Grzegorz Fitelberg (ur. 18 października 1879 w Dźwińsku
obecnie Dyneburgu, zm. 10 czerwca 1953 w Katowicach) – dyrygent, kompozytor i
skrzypek.
W latach 1924-1934 kierował Filharmonią Warszawską oraz współpracował z Teatrem Wielkim w Warszawie; 1926-1933 wystawił opery: Złoty kogucik Rimskiego-Korsakowa, Beatrix Cenci Różyckiego, Demon Rubinsteina, Faust Gounoda, Carmen Bizeta, Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego, Cyganeria Pucciniego. Występował także za granicą, m.in. 1925 dał serię koncertów w Teatro Colón w Buenos Aires, 1929 wystawił opery Borodina, Musorgskiego i Rimskiego-Korsakowa w Opéra Privé de Paris, z którą odbył tournée po krajach Ameryki Łacińskiej. W 1929 wybudował willę w Warszawie na Saskiej Kępie przy ul. Elsterskiej 3, w której mieszkał wraz z Haliną Szmolcówną. W latach 1934-1939 zorganizował i prowadził Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia w Warszawie. Oprócz stałych koncertów radiowych występował z tym zespołem na koncertach publicznych w Warszawie i Krakowie (koncerty wawelskie w latach 1936-1939), a także na Wystawie Światowej w Paryżu (1937), gdzie orkiestra zdobyła złoty medal. W listopadzie 1939 Fitelberg opuścił Warszawę i — w dramatycznych okolicznościach, przez Wiedeń i Mediolan — udał się do Paryża.
W latach 1924-1934 kierował Filharmonią Warszawską oraz współpracował z Teatrem Wielkim w Warszawie; 1926-1933 wystawił opery: Złoty kogucik Rimskiego-Korsakowa, Beatrix Cenci Różyckiego, Demon Rubinsteina, Faust Gounoda, Carmen Bizeta, Eugeniusz Oniegin Czajkowskiego, Cyganeria Pucciniego. Występował także za granicą, m.in. 1925 dał serię koncertów w Teatro Colón w Buenos Aires, 1929 wystawił opery Borodina, Musorgskiego i Rimskiego-Korsakowa w Opéra Privé de Paris, z którą odbył tournée po krajach Ameryki Łacińskiej. W 1929 wybudował willę w Warszawie na Saskiej Kępie przy ul. Elsterskiej 3, w której mieszkał wraz z Haliną Szmolcówną. W latach 1934-1939 zorganizował i prowadził Orkiestrę Symfoniczną Polskiego Radia w Warszawie. Oprócz stałych koncertów radiowych występował z tym zespołem na koncertach publicznych w Warszawie i Krakowie (koncerty wawelskie w latach 1936-1939), a także na Wystawie Światowej w Paryżu (1937), gdzie orkiestra zdobyła złoty medal. W listopadzie 1939 Fitelberg opuścił Warszawę i — w dramatycznych okolicznościach, przez Wiedeń i Mediolan — udał się do Paryża.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz