Jan Jacyna (ur. 15 grudnia 1864, zm. 10 grudnia 1930 w
Warszawie) – polski inżynier, generał major Armii Imperium Rosyjskiego oraz
generał dywizji Wojska Polskiego, a także pisarz.
Był synem Aleksandra i Natalii z Hejnarowiczów. W 1878
ukończył gimnazjum w Petersburgu, a następnie Wyższą Szkołę Inżynieryjną w
Kronsztadzie i petersburską Wojskową Akademię Artylerii. Od 1885 był oficerem
zawodowym artylerii w Armii Imperium Rosyjskiego. Przeszedł kolejne szczeble
dowodzenia w czasie rosyjskich wojen imperialnych, a także pracował w
szkolnictwie wojskowym. Od 1910 był wiceprezesem Towarzystwa Dobroczynności w
Petersburgu oraz kuratorem kuchni studenckiej tamże. Generał major z 1911. Po
rewolucji 1917 był aktywistą i wiceprezesem Związku Wojskowych Polaków oraz
prezesem i skarbnikiem Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego w Petersburgu.
W grudniu 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego w
stopniu generała majora i mianowany szefem Departamentu Szkolnictwa Wojskowego
w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie. Był także członkiem Rady
Wojskowej oraz wchodził w skład pierwszego zarządu Ligi Żeglugi Polskiej (która
m.in. przyczyniła się do powstania portu w Gdyni). 1 maja 1920 został
zatwierdzony w stopniu generała podporucznika z dn. 1 kwietnia tego roku. W
1921 pełnił funkcję szefa Polskiej Wojskowej Misji Zakupów w Paryżu. W latach
1921-1922 był adiutantem generalnym Naczelnika Państwa. Z dn. 1 czerwca 1922
został formalnie przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika.
Zatrzymany w służbie czynnej, przewodniczył Oficerskiemu Trybunałowi
Orzekającemu, był również członkiem Komisji Ustawodawczej oraz Sądu Honorowego
dla generałów. 26 października 1923 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski
zatwierdził go w stopniu generała dywizji.
Pod koniec życia zajął się pisarstwem. Był autorem kilku
tomów pamiętników, w których przedstawił swoje przeżycia z różnych okresów XiX
i XX w. Zmarł 10 grudnia 1930 w Warszawie. Został pochowany na tamtejszym
Cmentarzu Powązkowskim (pod murem przy ul. Tatarskiej).
Jan Jacyna był żonaty z Wiktorią Ossowiecką, siostrą
Stefana, z którą miał syna, Aleksandra (ur. 1894).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz