Polska reprezentacja bokserska na Pięściarski Puchar Europy Środkowej.
Widoczni w pierwszym rzędzie od lewej: Czesław Banasiak, trener Feliks
Stamm, Czesław Cyraniak pseudonim Kajnar, Mieczysław Forlański,
Karpiński, Krenz, Henryk Chmielewski, w drugim rzędzie: Szapsel Rotholc,
Oktawian Misiurewicz (listopad 1934 r.).
Szapsel Rotholc (ur. 7 lutego 1913 w Warszawie, zm.
1996 w Montrealu) – polski bokser żydowskiego pochodzenia, medalista Mistrzostw
Europy.
Pochodził z biednej rodziny. Z zawodu zecer-drukarz. Był
zawodnikiem klubu Gwiazda Warszawa w latach 1929–1939, należał do najlepszych
bokserów wagi muszej w Polsce. Z powodzeniem startował w mistrzostwach Europy w
Budapeszcie 1934, zdobywając brązowy medal. Był mistrzem Polski w 1933 i
wicemistrzem w 1934 w kategorii muszej. Nie wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich
w Berlinie (1936) z uwagi na kontuzję dłoni . Wystąpił 16 razy w reprezentacji
Polski, odnosząc 15 zwycięstw i 1 remis w latach 1934–1939. M.in. odniósł
zwycięstwo kilka dni po Nocy kryształowej w meczu Polska-Niemcy (13 listopada
1938) nad Nikolausem Obermauerem, późniejszym wicemistrzem Europy. Zajmował
kolejno 10 i 6 miejsce w Plebiscycie Przeglądu Sportowego 1934 i 1935.
Był jednym z nielicznych bokserów pochodzenia
żydowskiego, którym udało się przeżyć okupację hitlerowską. Przebywał w getcie
warszawskim, gdzie był funkcjonariuszem Żydowskiej Służby Porządkowej, tj.
policji żydowskiej. Następnie uciekł i ukrywał się po "stronie
aryjskiej". Po upadku Powstania warszawskiego przebywał w obozie w
Pruszkowie, następnie został wywieziony do Niemiec. Po wojnie wrócił do Polski i zamieszkał w
Łodzi.
W 1946 stanął przed Sądem Obywatelskim przy CKŻP w
związku z zarzutami współpracy z Niemcami z getcie. Relacje świadków były
rozbieżne. Jedni twierdzili, że byli przez niego bici, inni wskazywali, że
pomógł uniknąć śmierci jednemu z przedwojennych żydowskich bokserów. Sam bronił
się twierdząc, że chciał wykorzystać swoją pozycję do pomocy innym. W
listopadzie 1946 został skazany na dwuletnie wykluczenie ze społeczności
żydowskiej i trzyletnie zawieszenie praw cywilnych, ale werdykt został uchylony
w czerwcu 1948[4]. Podjął pracę jako trener w klubie Zryw Łódź, w 1949
wyemigrował do Belgii, a następnie do Kanady. Zajmował się tam zawodowo
kuśnierstwem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz