niedziela, 10 lutego 2013

Związek Strzelecki cz. I

Wręczenie sztandaru powiatowi grodzkiemu Warszawa-Śródmieście Związku Strzeleckiego w Warszawie. Ppłk Marian Frydrych wręcza sztandar komendantowi powiatu grodzkiego inż. Rozdziałowskiemu (październik 1935 r.).



Związek Strzelecki (popularnie nazywany „Strzelcem”) – paramilitarna organizacja społeczno-wychowawcza powstała w 1910 roku we Lwowie i działająca do 1914 r. będąca podstawą budowania struktur wojskowych Legionów Polskich. Nazwę tę nosiła organizacja paramilitarna w okresie 1918–1939. Do tradycji Związku nawiązują niektóre istniejące obecnie organizacje paramilitarne.
Po I wojnie światowej powstał Związek Strzelecki. Nawiązywał do tradycji Związku  Strzeleckiego z lat 1910-1914. Zrzeszał pozaszkolną, przedpoborową młodzież, głównie wiejską i rzemieślniczą. Prowadził działalność w zakresie wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego. Podlegał Ministerstwu Spraw Wojskowych. Należał do Polskich Związków Sportowych. Ściśle związany z obozem J. Piłsudskiego. Terytorialna struktura organizacyjna Związku Strzeleckiego odpowiadała wojskowo-administracyjnemu podziałowi państwa. Związek podzielony był na 3000 oddziałów w 141 obwodach należących do 15 okręgów. Prowadzono w jego ramach działalność oświatową, tj. kursy podstawowe, kursy instruktorskie, pogadanki, odczyty, biblioteki i czytelnie. W 1928 roku istniało 70 chórów, 20 orkiestr, 16 domów ludowych z boiskami i 237 świetlic należących do związku.
W 1939 ZS liczył ok. 500 tys. członków, którzy w czasie kampanii wrześniowej 1939 wykonywali zadania zlecone przez władze wojskowe.

 -------------------------------------------


--------------------------------------------------------------------- 

 Umundurowanie Związku Strzeleckiego (1935 r.). 
 Rys. S. Haykowski.



Oznaki stopni Związku Strzeleckiego 1935 r.
Rys. S. Bańkowski. 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz