Mieczysław
Frenkiel (ur. 15 lipca 1858 w Byszowie koło Sandomierza, zm. 19 kwietnia 1935 w
Warszawie) - polski aktor. W 1876 roku ukończył Gimnazjum w Sandomierzu i po
półrocznej praktyce w aptece w Zawichoście zapisał się na farmację w Warszawie.
Równocześnie rozpoczął naukę w szkole dramatycznej E. Derynga.
Debiutował na popisie szkolnym w 1879 rolą Kryspina, a rok później wyjechał z zespołem na prowincję. Podczas występów w Kaliszu został zaangażowany do teatru krakowskiego, gdzie pracował do 1885 roku. W tym czasie występował gościnnie w Petersburgu, Lwowie (pięć sezonów) i Warszawie. Zaangażowano go w Warszawskim Teatrze Rozmaitości (1890), gdzie pracował do śmierci, wyjeżdżając tylko na gościnne występy, m.in. do Lublina, Lwowa, Wilna, Poznania, Łodzi, Bydgoszczy. W 1914 roku występował w Petersburgu, zaś w 1926 - w Pradze. Jego słynna rola to tytułowy pan Geldhab. Trzykrotnie obchodził jubileusze: dwudziestopięciolecia, trzydziestopięciolecia, pięćdziesięciolecia pracy scenicznej. Bezpośrednio po trzecim jubileuszu przeszedł na emeryturę, ale występował do 1932 roku.
Należał do najwybitniejszych polskich aktorów komediowych i wykonawców ról molierowskich, m.in. Tartufa ("Świętoszek"), Orgona ("Chory z urojenia"). Miał w swoim dorobku osiemnaście ról fredrowskich, np. Cześnika ("Zemsta"), Twardosza ("Dożywocie"), Szambelana ("Pan Jowialski").
Występował często jako recytator i monologista, a w okresie międzywojennym grał w sześciu filmach, m.in. jako Boryna ("Chłopi" 1922). Był wybitnym pedagogiem. Wykładał w klasie dramatycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, w Szkole Dramatycznej, a w latach 1925-1932 był lektorem dykcji i wymowy Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1910-1913 drukowano jego nowele w "Tygodniku Ilustrowanym". Był zasłużonym członkiem ZASP. Został pochowany na Powązkach.
Debiutował na popisie szkolnym w 1879 rolą Kryspina, a rok później wyjechał z zespołem na prowincję. Podczas występów w Kaliszu został zaangażowany do teatru krakowskiego, gdzie pracował do 1885 roku. W tym czasie występował gościnnie w Petersburgu, Lwowie (pięć sezonów) i Warszawie. Zaangażowano go w Warszawskim Teatrze Rozmaitości (1890), gdzie pracował do śmierci, wyjeżdżając tylko na gościnne występy, m.in. do Lublina, Lwowa, Wilna, Poznania, Łodzi, Bydgoszczy. W 1914 roku występował w Petersburgu, zaś w 1926 - w Pradze. Jego słynna rola to tytułowy pan Geldhab. Trzykrotnie obchodził jubileusze: dwudziestopięciolecia, trzydziestopięciolecia, pięćdziesięciolecia pracy scenicznej. Bezpośrednio po trzecim jubileuszu przeszedł na emeryturę, ale występował do 1932 roku.
Należał do najwybitniejszych polskich aktorów komediowych i wykonawców ról molierowskich, m.in. Tartufa ("Świętoszek"), Orgona ("Chory z urojenia"). Miał w swoim dorobku osiemnaście ról fredrowskich, np. Cześnika ("Zemsta"), Twardosza ("Dożywocie"), Szambelana ("Pan Jowialski").
Występował często jako recytator i monologista, a w okresie międzywojennym grał w sześciu filmach, m.in. jako Boryna ("Chłopi" 1922). Był wybitnym pedagogiem. Wykładał w klasie dramatycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym, w Szkole Dramatycznej, a w latach 1925-1932 był lektorem dykcji i wymowy Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1910-1913 drukowano jego nowele w "Tygodniku Ilustrowanym". Był zasłużonym członkiem ZASP. Został pochowany na Powązkach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz