Emil
Godlewski (ur. 30 czerwca 1847, zm. 11 września 1930) – polski botanik,
chemik rolny, twórca polskiej szkoły fizjologii roślin, profesor
Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Lwowskiego i Akademii
Rolniczej w Dublanach.
Członek korespondent (1887) i czynny Akademii Umiejętności (od 1919 Polskiej Akademii Umiejętności); w l. 1918-1920 - jej wiceprezes; w l. 1902-1904 i 1914-1920 - dyrektor Wydziału Matematyczno-Przyrodniczeg
Położył ogromne zasługi w badaniach nad chemią rozwoju białka i nad nitryfikacją. Prowadził badania nad absorpcyjnymi właściwościami ziemi ornej, oraz nad wzrostem roślin i procesem oddychania organizmów roślinnych; współodkrywca procesu oddychania beztlenowego u roślin. Odkrył, że rośliny mogą przyswajać kilkaset razy więcej kwasu węglowego, niż go jest normalnie w powietrzu. Badał także gospodarkę wodną roślin,a w 1884 ogłosił własną teorię ruchu wody w roślinach.
Odkrycia jego trwale zapisały się na poczet nauki światowej i były one niemal wyłącznie dokonywane w polskich laboratoriach (m.in Warszawa, Kraków, Lwów, Dublany).
Opublikował m.in. Myśli przewodnie fizjologii roślin (tomy 1-2, 1923, 1933).
Członek korespondent (1887) i czynny Akademii Umiejętności (od 1919 Polskiej Akademii Umiejętności); w l. 1918-1920 - jej wiceprezes; w l. 1902-1904 i 1914-1920 - dyrektor Wydziału Matematyczno-Przyrodniczeg
Położył ogromne zasługi w badaniach nad chemią rozwoju białka i nad nitryfikacją. Prowadził badania nad absorpcyjnymi właściwościami ziemi ornej, oraz nad wzrostem roślin i procesem oddychania organizmów roślinnych; współodkrywca procesu oddychania beztlenowego u roślin. Odkrył, że rośliny mogą przyswajać kilkaset razy więcej kwasu węglowego, niż go jest normalnie w powietrzu. Badał także gospodarkę wodną roślin,a w 1884 ogłosił własną teorię ruchu wody w roślinach.
Odkrycia jego trwale zapisały się na poczet nauki światowej i były one niemal wyłącznie dokonywane w polskich laboratoriach (m.in Warszawa, Kraków, Lwów, Dublany).
Opublikował m.in. Myśli przewodnie fizjologii roślin (tomy 1-2, 1923, 1933).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz