Jerzy Stanisław Rudlicki (ur. 14 marca 1893, zm. 18
sierpnia 1977) – polski pilot, inżynier i konstruktor lotniczy. W 1909 roku
wykonał pierwsze loty szybowcowe. Jako pilot brał udział w I Wojnie światowej w
rosyjskim oraz francuskim lotnictwie. W połowie lat 20. XX wieku został
kierownikiem biura konstrukcyjnego i pełnił funkcję głównego konstruktora w
firmie Plage i Laśkiewicz w Lublinie produkującej samoloty. W Lublinie
zaprojektował wiele typów samolotów wojskowych oraz cywilnych. Pod jego
kierownictwem skonstruowano 11 prototypów samolotów. Miały one oznaczenie
zaczynające się od R - pierwszej litery nazwiska konstruktora. Były to samoloty
rozpoznawcze: Lublin R VIII, R X oraz R XII, a także samolot torpedowy R IX. W
okresie międzywojennym opracował pierwsze w kraju wciągane podwozie. W latach
1928-1931 wynalazł usterzenie motylkowe (tzw. Usterzenie Rudlickiego), które
zostało opatentowane w 1930 roku (patent nr 15938) i przetestowane w jego
prototypowych konstrukcjach- m.in. w Lublin R.XIII). Po 1939 roku podjął pracę
w USA, gdzie m.in. rozwinął koncepcję wyrzutnika bomb opracowaną przez innego
przedwojennego polskiego wynalazcę Władysława Świąteckiego. Jego modyfikacja
tej konstrukcji została wykorzystana w konstrukcji wyrzutnika przeznaczonego do
bombardowań powierzchniowych z dużej wysokości, które zastosowane były w
bombowcach amerykańskich B-17 Flying Fortress.
Samolot "Lublin" R-XIII z usterzeniem Rudlickiego.
Amerykański bombowiec F-117 Nighthawk z ustrzeniem Rudlickiego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz